Μήνας: Φεβρουάριος 2020

Το κείμενο μοιράστηκε στην πλατεία xαλανδρίου κατά την διάρκεια μικροφωνικής συγκέντρωσης υπεράσπισης των καταλήψεων που οργάνωθηκε από όλες τις ομάδες που στεγάζονται στην κατάληψη Πραποπούλου. Επίσης, καθ’ όλη τη διάρκεια πετάχτηκαν τρικάκια.

Το κείμενο σε μορφή pdf: ΛΙΓΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

ΛΙΓΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

Εδώ και 13 χρόνια η κατάληψη Πραποπούλου σπάει την κανονικότητα του αστικού ιστού και των δημόσιων χώρων στο Χαλάνδρι. Οι καταλήψεις για εμάς αποτελούν ένα πεδίο κοινωνικού πειραματισμού και πολιτικής ζύμωσης επιδιώκοντας να δημιουργήσουν μια καθημερινότητα που διέπεται από  προτάγματα ανταγωνιστικά στις σχέσεις εξουσίας. Η κατάληψη, λοιπόν, δεν αποτελεί έναν περιορισμένο μικρόκοσμο στα πλαίσια ενός κτιρίου αλλά μια πραγματική μολυσματική νόσο κοινωνικής και πολιτικής παρέμβασης απέναντι στην ωραιοποιημένη βιτρίνα της γειτονιάς μας.

ΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι το μέρος που βρεθήκαμε και γνωριστήκαμε με τα συντρόφια μας για πρώτη φορά. Πολιτικοποιηθήκαμε και συλλογικοποιήσαμε τις αρνήσεις μας. Στεγάσαμε τις ανάγκες μας και τις ανασφάλειες μας. Χορέψαμε και διασκεδάσαμε. Δομήσαμε σχέσεις εμπιστοσύνης και φροντίδας. Είναι το μέρος που συνδιαμορφώσαμε μετά από ώρες κουβέντας, άλλες φορές με όρεξη κι άλλες όχι. Δεν το βάλαμε κάτω, μάθαμε από τις διαφωνίες μας. Εμπνευστήκαμε από αυτές και εξελιχθήκαμε. Συζητήσαμε και ασχοληθήκαμε πρώτη φορά με τους φεμινισμούς. Διαβάσαμε την ελληνική ιστορία από αντιπατριωτική σκοπιά. Είναι το μέρος που οργανωθήκαμε σε επίπεδο λόγου και δρόμου. Μάθαμε να αποδομούμε το γύρω μας με τα αναλυτικά εργαλεία που διαθέτουμε και να δημιουργούμε ρωγμές στο εδώ. Μολύναμε το δημόσιο χώρο μέσα στον οποίο ασφυκτιούμε και σιχαινόμαστε γιατί δημιουργεί περιθωριοποιήσεις σωμάτων που αποκλίνουν από την κυρίαρχη στρέιτ ελληνική κανονικότητα. Μιας ελληνικότητας ρατσισμού και σεξισμού που ευαγγελίζεται τη πατρίδα, την αγία οικογένεια και την ευημερία της στις πλάτες των εργατών μεταναστ(ρι)ών.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ ΑΝΟΜΙΑΣ ΠΟΥ ΕΧΘΡΕΥΟΝΤΑΙ ΤΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟ ΤΩΡΑ

Η κατάληψη, λοιπόν, είναι το μέρος στο οποίο μπορούμε και μιλάμε για όλα αυτά. Μιλάμε όχι απλά για να μιλήσουμε αφηρημένα, αλλά για να κάνουμε ορατά εκείνα που αορατοποιούνται στην ελληνική συνθήκη και τον αστικό ιστό. Μιλάμε για την έμφυλη καταπίεση, την αντρική σεξιστική βία και τη διάχυτη κουλτούρα του βιασμού. Μιλάμε για το ελληνικό έθνος-κράτος και πώς αυτό συγκροτήθηκε στη βάση της χριστιανορθόδοξης θρησκείας. Για τις μειονότητες που εξόντωσε για να διασφαλίσει την εθνική ομοιογένειά του. Για την εσωτερική αντιμεταναστευτική πολιτική του, τις έγκλειστες μετανάστριες στα κέντρα κράτησης και τις κρατικές εκκενώσεις καταλήψεων μεταναστ(ρι)ών. Για τις εξωτερικές επεκτατικές βλέψεις του στο Αιγαίο και τα Βαλκάνια. Μιλάμε για τον αντισημιτισμό και τον αντιμουσουλμανισμό που κυοφορείται στα μυαλά καθημερινών ελλήνων.

ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΟΣΑ ΜΙΣΟΥΜΕ· ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΙΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ

Υπάρχουν βέβαια άλλα τόσα που συνεχίζουν να μας ενοχλούν. Αυτό σημαίνει ότι σε κάθε περίπτωση θα συνεχίσουμε να την σπάμε σε πατριώτες και ομοφοβικούς! Θα συνεχίσουμε να είμαστε απέναντι στο διάχυτο πόλεμο που υφίστανται οι Ρομά στο Νομισματοκοπείο ή και αλλού. Απέναντι στις ρατσιστικές μαλακίες φιλήσυχων πολίτων προς τους μετανάστες. Απέναντι στους σεξιστές γείτονές μας.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

for an intersectional approach

inter-app.espivblogs.net

02/2020